Raymond A. Moody "Życie po życiu. Naukowe dowody i świadectwa osób, które wróciły z zaświatów" to jedna ze starszych książek poruszających temat doświadczeń NDE. I na dobrą sprawę mamy to samo co u Michaela Newtona, Dolores Cannon, Paula Perryego & Jeffreya Longa. Tylko co ważne - doświadczenia wyjścia z ciała, pierwsze widoki świetlistych postaci, szarego tunelu, znajomych dusz i na tym koniec. Autor nie bada głębiej tematu, który nas interesuje. Nie można powiedzieć, że książka jest zła, bo przedstawiona respondentów przez treść wydaje się być wiarygodna. Moody próbuje też z naukowego punktu widzenia kwestionować realność omawianych doświadczeń, ale na dłuższą metę nie wydaje się to być sensowne; nie da się leżąc na szpitalnym łóżku z zamkniętymi oczami będąc nieprzytomnym umieć opisać lekarzy zza ściany i powiedzieć im po przebudzeniu co dokładnie robili ... Co ciekawsze osoby, które przeszły przez ten proces postępują w klasyczny sposób zmieniając swoje życie i kładąc nacisk na pomaganie innym. Stara szkoła. Może i w tym jest sens nawet dla tych, co nie przeszli przez tego typu doświadczenia? Ostatnio nawet wspomogłem finansowo kilka inicjatyw wymagających dużych nakładów finansowych dla ludzi potrzebujących pomocy. Może do końca nie jestem taki zły i niegodziwy jak sam siebie oceniam...
Czy książkę polecam? Tak, ale przyznam, że wnosi najwyżej 25% tego co już wiemy o pośmiertnej egzystencji. Wskazani wcześniej autorzy poszli znacznie dalej. Tutaj mamy najwyżej "preludium" czy "grę wstępną".
